HSP en angst

Ik aarzel een beetje om dit artikel te schrijven. Want het betekent voor mij ook dat ik mezelf een beetje blootgeef. Dat is toch een beetje eng. En dat is nu precies waar dit artikel over gaat. Eng → angst.

Wat is de relatie tussen HSP en angst?

Als je hooggevoelig bent, kun je namelijk vatbaarder zijn voor angstgevoelens dan anderen. Je raakt sneller overweldigd door intense emoties en prikkels, en dat kan leiden tot angst. HSP hebben vaak een geavanceerd zenuwstelsel. We pikken subtiele signalen op uit onze omgeving en dat maakt ons gevoeliger voor stressvolle situaties. Dit kan het niveau van angst verhogen.

Wat daar bij komt, we hebben over het algemeen een diepgaande manier van denken en analyseren, waardoor we ons meer zorgen maken en ook piekeren. HSP en angst beïnvloeden elkaar. Angst kan de hooggevoeligheid versterken, en andersom. Het is een soort vicieuze cirkel waarin angstgevoelens de hooggevoeligheid vergroot, en de hooggevoeligheid op zijn beurt weer angst kan veroorzaken.

Het heeft ook een relatie met het inschatten van risico’s, waar ik al eerder over schreef.

Hoe kun je als HSP met die angst omgaan?

Gelukkig zijn er manieren om met hooggevoeligheid en angst om te gaan. Het is belangrijk om goed voor jezelf te zorgen, je grenzen te kennen en ze te respecteren. Probeer zelfzorgactiviteiten te integreren in je dagelijkse routine, zoals ontspanningsoefeningen, tijd voor jezelf nemen, iets doen waar je van geniet, of een creatieve activiteit. Dat is een basishouding waar je als HSP op alle vlakken van profiteert. Wat goed voor je kan werken is een dagelijks ochtendritueel, om je bij jezelf te brengen.

Heb je echt veel angsten, dan kan het helpen om professionele hulp te zoeken, zoals therapie of coaching. Bv. een psycholoog kan je helpen bij het beheersen van je angst en het ontwikkelen van strategieën om ermee om te gaan. Ze kunnen je leren hoe je beter kunt omgaan met stressvolle situaties en hoe je je emoties kunt reguleren.

Want je hoeft er namelijk niet mee te leven. Misschien kom je er nooit helemaal vanaf, maar je kunt een gelukkig leven leiden. Dat gaat natuurlijk gepaard met ups en downs, maar zonder dominante angstgevoelens.

Mijn verhaal

Want die had ik ook, die dominante angstgevoelens. Dat bepaalde momenten overheerst werden door gedachten die maakten dat ik me angstig voelde.  En eigenlijk had ik helemaal niet door dat ik het was. Het was zo normaal, zo vanzelfsprekend. Maar het belemmerde me wel.

Ik had namelijk een sociale fobie. Ik vond het lastig om met mensen om te gaan. Ik vond het eng om te telefoneren (want dan kun je de reactie van de ander niet zien). Ik had helemaal niet door dat ik best sociaal en empathisch was, omdat die angst me in de weg zat. Pas toen ik bij een bedrijf werkte waar ze met de scrum methodiek werkten en ze me als scrummaster vroegen, toen pas kreeg ik door dat ik best goed kon omgaan met mensen. Daarna heb ik ook psychotherapie gehad, in de zin van RET (rationeel emotieve therapie) , dat was als een openbaring voor me. Om te zien hoeveel negatieve gedachten ik had, en om te zien dat ik mezelf in rondjes omlaag praatte.  Toen ik dat eenmaal doorkreeg, werd dat al snel minder. Dat negatieve denken. Bijna als een knop die omgedraaid werd.

Maar echt helemaal kom je nooit van zo’n angst af. Tegenwoordig, als ik telefoneer, voel ik eigenlijk geen angst meer. Maar soms zit er nog een residu. En dat is niet erg, want het belemmert me niet meer. Het zorgt er misschien juist wel voor dat ik wat alerter ben.

Dus – mijn conclusie – een beetje angst is niet verkeerd, maar zodra het je belemmert, doe er wat aan. Want dat kan heel goed. Daar hoef je je niet voor je schamen (ook een variant van angst). Zorg goed voor jezelf!