Het hoogsensitieve brein is bijna altijd actief. Je staat bijna altijd ‘aan’ als HSP. Dat is ook de reden waarom veel HSP een neiging hebben tot piekeren. Dat hoeft zeker niet altijd zo te zijn, maar het kan bijvoorbeeld in bepaalde fases van je leven meer voorkomen. Is dat piekeren dan erg? Want wat zijn de nadelen van dat piekergedrag? Dit is geen artikel over wat je kunt doen aan piekeren, daar is al wel genoeg over geschreven. Maar meer een reflectie op het piekeren zelf.
Wat is piekeren eigenlijk?
Vaak pieker je omdat iets je bezighoudt. Een probleem. Het houd je zo bezig dat het je ook uit je slaap houdt. Piekeren helpt je per definitie niet. Met piekeren wordt het proces bedoelt dat je in kringetjes rond blijft malen en geen stap verder komt. Je bedenkt geen oplossing. Ook kan piekeren een ‘oplossing’ zijn die je creëert om de controle te houden. Als er emoties zijn die je niet wilt of kunt aangaan, is piekeren namelijk dé perfecte manier om het gevoel van controle terug te krijgen. Meestal is het omdat je op een of andere manier angst ervaart.
Is piekeren erg?
Dat hangt er vanaf. Fijn zo’n antwoord waar je wat aan hebt ;). Als je veel piekert en het kost je veel energie, ja dan is het erg. Omdat het je belemmert en nergens brengt. Als het maar af en toe gebeurt en je hebt er verder niet veel last van: tja.
Maar ja, er zijn dus wel serieuze nadelen..
Nadelen van veel piekeren
Als je veel piekert kun je daar verschillende nadelen van ondervinden. Wat veel mensen ondervinden is slapeloosheid en stress. Maar het belangrijkst is dat je jezelf benadeelt, je stopt een deel van jezelf weg (emotie) en zet daar het denken voor in de plaats. Denken dat nergens toe leidt. Je zit meer in het hoofd en verliest contact met lichaam.
De stressklachten die bij piekeren verschijnen kunnen een bijdrage hebben bij een burn-out. Dat is ook een belangrijk nadeel van veel piekeren, dat vaak onbelicht blijft.
Zoals gezegd, dit is geen artikel met oplossingen, die vind je al op genoeg sites. Maar wees je bewust van de gevaren, en van het feit dat je als HSP sneller geneigd bent tot piekeren dan gemiddeld.
Mijn eigen ervaring
Zelf pieker ik ook wel eens, maar soms weet ik niet of het nu piekeren of gewoon intensief nadenken is. Want soms lig ik ’s nachts te piekeren, maar kom ik wel tot oplossingen. Volgens de strikte definitie mag dit dus eigenlijk geen piekeren heten. Maar het denken – en ook de bijbehorende stress – houdt me wel uit mijn slaap. Bij mij is het gelukkig maar sporadisch en niet consequent. Daarom laat ik het wel gebeuren en beschouw ik het ook niet als probleem.
In een andere fase van mijn leven had ik er wel vaker last van en had het ook wel invloed om mijn functioneren overdag. De oplossing daarbij was om mijn leven een iets andere wending te geven, ik zat op een wat verkeerd pad. Zo kun je dat vele piekeren denk ik ook beschouwen: als een signaal dat je op een verkeerd pad zit en dat je ergens een verandering moet aanbrengen. En dat kan werk of privé gerelateerd zijn.
