Een HSP is aardig

Een HSP is aardig

Ik word al snel ‘aardig’ gevonden. Ik heb een paar weken geleden een poll / enquête op LinkedIn gehouden met daarin de vraag: word jij als HSP in het algemeen al snel als ‘aardig’ beschouwd, als ‘onvriendelijk’ of neutraal? De respons die daarop kwam, heeft me wel verbaasd. Niet zozeer het aantal, het waren niet zoveel reacties (ongeveer 20), maar juist de eenduidigheid: 100% gaf namelijk aan als “aardig” te worden beschouw. Nu heb ik wel vaker een poll gehouden, maar deze uitslag heeft me echt verrast. Dus ik durf nu hier wel de stelling te poneren dat HSP vaak als aardig overkomen.

Ik ben echt niet altijd aardig

Maar goed, dat is hoe je overkomt. Zelf ben ik echt niet altijd aardig. Niet voor mezelf. Niet altijd voor de ander. Soms kan ik ook helemaal niet aardig zijn. Een voorbeeld is gedrag in het verkeer. Normaal gesproken ben ik “een heer in het verkeer”, althans, dat vind ik zelf. Als echter in een situatie iets me niet zint kan ik ook echt wel vervelend reageren. Wanneer mijn gevoel van rechtvaardigheid (ook zo’n HSP ding) me zegt dat iets niet klopt, kan ik niet zo aardig reageren (dicht op een voorganger blijven zodat iemand niet kan invoegen bijvoorbeeld). Ik laat niet altijd mensen voorgaan, soms omdat ik niet snel genoeg reageer. Het lijkt dan alsof mijn brein trager werkt en ik de rem niet kan vinden. Misschien is dat de trage verwerking van gegevens van het HSP brein?

De meeste mensen deugen

In het bekende boek van Rutger Bregman, De meeste mensen deugen, probeert de schrijver oa. een verklaring te vinden voor het feit dat mensen toch verschrikkelijke dingen kunnen doen, ook al kunnen ze best aardig zijn (voor andere mensen). Hij haalt daarbij het voorbeeld aan van WOII en de verschrikkingen die daarin gebeurd zijn. Een van die verklaringen is het samenvallende belang. Als je belang samenvalt met die van een ander, is het eenvoudig genoeg om aardig te zijn. Maar als die belangen tegenstrijdig zijn, of wanneer dat zo voelt is dat een heel ander verhaal.

Maar hoe komt het dat je als HSP aardig bent? Of zo wordt beschouwd?

De belangrijkste verklaring is dat het komt door je empathisch vermogen. Dat je mensen aanvoelt en daar consideratie mee hebt. Die consideratie is denk ik de kern van het aardig zijn. Je laat mensen in hun waarde en oordeelt niet zo snel. Dus je komt al snel als aardig over. Maar goed, dat is niet altijd en in sommige situaties kunnen HSP gewoon vervelend of naar reageren. We zijn ook gewoon mensen.

Een andere verklaring is dat veel HSP liever op de achtergrond blijven: we willen niet direct opvallen. We laten daarom niet altijd het achterste van hun tong zien. Wat hiermee wellicht samenvalt is dat HSP zich vaak aanpassen. Aanpassen aan de situatie, aan de groep. Aan de persoon tegenover je. Voor veel HSP is het een overlevingsstrategie geworden, dat aanpassen. Aanpassen, zodat je jezelf niet laat zien, omdat je:  bang bent gekwetst te worden / niet door de groep geaccepteerd wordt /  noem maar op.

Tot slot nog een belangrijk punt wat ik al kort benoemd heb: een HSP is niet altijd aardig naar zichzelf toe. Zeker bij HSP mannen is dit wel een issue. Als je als man eens hierover met andere mannen wilt praten is een HSP mannencirkel wel een goed idee.

,

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *