Het is kenmerkend voor veel HSP dat ze vaak en veel twijfelen. We focussen ons vaak op de nadelen, want dat heeft twijfelen ongetwijfeld :).. En het heeft ook voordelen, want zo is het eigenlijk met alle eigenschappen. Maar hoe komt het eigenlijk dat zoveel HSP twijfelen?
De nadelen van (veel) twijfelen
Maar laten we eerst beginnen met de nadelen van al dat getwijfel, met name voor HSP geldt dat je het moeilijk vindt om een keuze te maken. En als je dan eindelijk een keuze gemaakt hebt, blijft je lang twijfelen of het wel de juiste was. Dat kan tot onzekere gevoelens leiden. Zo kun je in een neerwaartse spiraal terechtkomen. Dat je nog langer blijft twijfelen voor je een keuze maakt, enzovoorts. Het kan je heel onzeker maken, ook al is dat voor de buitenwereld niet altijd zichtbaar. Ook kan het tot gevolg hebben dat je ervan wakker ligt of een benauwd gevoel krijgt. En het kan ook dat je beslissingen uit de weg gaat, zeg maar de struisvogelpolitiek. Dan wordt het overmatig twijfelen en is dus schadelijk en zorgt dat je verder van jezelf komt te staan, verder van je gevoel af staat.
De voordelen van twijfelen
Gelukkig zijn er ook voordelen, pfff! Door te twijfelen verklein je namelijk de kans dat je een foute of verkeerde keuze maakt. Natuurlijk is fout of verkeerd altijd in perspectief. Wat nu een verkeerde keuze lijkt, kan achteraf heel goed uitpakken. Maar goed, er is altijd een mate van onzekerheid, dat hoort er bij. Het twijfelen is ook een instrument voor zelfreflectie, je bekijkt achteraf of het een goede keus was. Dit kun je gebruiken voor een volgende keuze. Zo worden je keuzes naarmate je ouder en wijzer wordt ook beter.
Waarom twijfelen HSP veel?
HSP denken sowieso meer dan de gemiddelde mens, het is daarom niet zo verwonderlijk dat wij dan ook meer twijfelen. We zijn – over het algemeen – goed in analyseren en afwegen. Wij verwerken prikkels op een dieper niveau, wat ervoor zorgt dat we ook dieper nadenken over beslissingen. Ook is het zo dat HSP vaker dan gemiddeld onzeker zijn. En bij veel HSP is ook sprake van angst voor afwijzing, oftewel de Rejection Sensitivity. Dat kan ook tot onzekere gevoelens en twijfels leiden.
Cogito Ergo Sum
Wel leuk om te weten: het bekende adagium van Descartes cogito ergo sum (ik denk dus ik ben), is eigenlijk onvolledig. Want het volledige citaat luidt: Dubito, ergo cogito, ergo sum (ik twijfel, dus ik denk, dus ik ben). Filosofen vinden twijfel dus ook heel belangrijk. Ik vind de stelling van Socrates geweldig, die zegt dat je eigenlijk niets zeker weet, behalve dat je niets helemaal zeker weet.
Zelf hou ik erg van twijfelen, maar is het ook wel een valkuil. Ik stel soms wel dingen teveel uit. Eén ding wat ik echter altijd toepas is dat ik minimaal een dag de tijd neem voor ik een – grote – beslissing maak. Ik slaap er dus altijd een nachtje over. Die minimale eis houd ik altijd mezelf voor bij het maken van belangrijke beslissingen. En het werkt. Ook al blijf ik soms achteraf nog wel licht twijfelen.
WIKKEND WEGEN
ik weet niet of ik twijfel,
daar ben ik veel te sceptisch voor,
al weet ik dat niet zeker,
zou ik soms wat aarzelen?,
ik vraag het me af.