Zo’n jaar of zeventien terug zat ik in een crisis. Ik was de weg een beetje kwijt. Ik was op zoek naar wie ik eigenlijk was, en wat ik wilde doen ‘in het leven’. Tijdens die zoektocht heb ik in overleg met een coach een lijstje gemaakt met de dingen die ik zou willen zijn, of anders gezegd: hoe mijn ideale ik eruit ziet.
Nou, dit is het lijstje, dit is wie ik wilde zijn:
- intelligent
- gevoelig
- m’n eigen ding doen
- niet te veel van anderen aantrekken
- mezelf laten zien aan anderen
- niet schamen
- lekker in mijn vel zitten
- lichamelijk fit/goed voelen
- sneller dingen doen
Ondertussen ben ik dus 17 jaar verder. En maak ik de balans op, hoe het nu staat met mijn ideale ik.
Intelligent
Ik dacht in het verleden dat ik niet heel intelligent was. Misschien een beetje gemiddeld. Dat had verschillende oorzaken. Op school was ik vaak afgeleid of overprikkeld, zodat ik niet altijd meekreeg wat er moest gebeuren, of wat een opdracht precies inhield. Dus ik presteerde vaak onder. Na de Cito toets kreeg ik als middelbare school-advies mavo/havo. Dus best gemiddeld. Ik vond de toets best moeilijk en voor mijn gevoel had ik alles gegeven. En de uitkomst viel me toch een beetje tegen. Ik was middelmatig.
Pas later kreeg ik door dat het met name externe factoren waren, die maakten dat ik onderpresteerde. En dat ik eigenlijk best intelligent was (ik zit op het randje van hoogbegaafdheid). Dat kost soms heel wat jaren ook dat te doorzien en een plek te geven. Dus dit punt van het lijstje is ☑ check.
Gevoelig
Zeventien jaar geleden wist ik nog niet veel van hoogsensitiviteit af. Maar ik wist wel dat ik gevoelig was. Gevoeliger dan de meeste andere mannen. En ook wist ik dat ik gevoel belangrijk vond. Ik maakte sowieso de meeste van mijn beslissingen al op basis van mijn gevoel. In die tijd las ik het boek van Elaine Aron, en ik kon me er deels ook wel in herkennen. Maar niet helemaal, zoals die overprikkeling herkende ik niet goed. Of kon ik niet goed plaatsen.
Want ik had zeker wel last van overprikkeling, maar ik kon dat niet aan het woord koppelen. Die overprikkeling die ik voelde was gewoon iets raars wat ik had. Ik was raar.
Toen ik het boek van Tom Falkenstein las (Hoogsensitieve Mannen), viel het kwartje wel helemaal, en kon ik ook die overprikkeling plaatsen. Want daar had ik inderdaad soms last van. Dus ik heb een gevoeliger systeem dan gemiddeld. Dit punt is ook ☑ check.
M’n eigen ding doen
Het punt is eigenlijk dat ik niet goed wist wat dat was. M’n eigen ding. Eén van m’n grootste hobby’s was lezen. En het was ook een soort droom van me om ‘schrijver’ te worden. Maar hoe dat moest, of hoe dat eruitzag, ik had geen idee. Ik had ook niet het idee dat ik heel creatief was, andere mensen hadden altijd goede, of betere ideeën. In brainstormsessie bracht ik nooit veel naar voren. Zeker niet in grotere groepen, dan bevroor ik soms en ik zag mezelf dan ook niet als heel sociaal.
Nu weet ik dat creativiteit en empathie twee van mijn grootste talenten zijn. En om je “eigen ding” te kunnen doen is het belangrijk dat je gebruik maakt van je talenten. Die creativiteit en empathie zet ik in, in een groot deel van mijn (werkzame) leven. Dus ja, je kunt wel zeggen dat ik nu mijn eigen ding doe. Ik heb een koers, en een doel, en daar hou ik aan vast. Dus ja, ☑ check.
Niet te veel van anderen aantrekken
Door mijn lage zelfbeeld schatte ik anderen vaak hoger in dan mezelf. Dingen als kritiek kwamen enorm bij me binnen. Ik was tot op zekere mate eigengereid, maar kon ook heel goed meedraaien met de ander, een ander perspectief volgen. Ja, ik trok me dan ook veel aan van anderen, wat ze tegen / over me zeiden.
Nu is mijn zelfbeeld gelukkig een heel stuk positiever en realistischer. Dat scheelt een heel stuk. Ook de kennis dat ik hoogsensitief ben, heeft daar positief bij aangedragen. Dus ja, ik trek me een stuk minder aan van anderen dan vroeger. Maar nog steeds vind ik de mening van een ander belangrijk. En kan kritiek best nog binnenkomen. Dus ik zou zeggen, een halve ☑ check.
Mezelf laten zien aan anderen
Ik ben vaak, zeker in groepen, rustig. Ik heb niet het hoogste woord. Dat is hoe ik van nature in elkaar steek. Maar ik durfde me vaak ook niet te laten zien, het voelde vaak als een grote drempel. Dat had zeker ook een relatie met de sociale fobie die ik had. Dus ik verstopte me vaak, ik sprak me niet uit. En was ook vaak onzichtbaar. Zeker op de werkvloer.
Ik ben nog steeds rustig. Maar ik laat me wel zien. Ik spreek me uit en vertel over mezelf. Wie ik ben, wat ik belangrijk vind. Openheid is soms spannend, maar het geeft heel veel terug. Het maakt verbinding mogelijk. En herkenning. Daarom praat ik en schrijf ik zo open mogelijk over allerlei onderwerpen, met name in relatie met hooggevoeligheid. Dat doe ik dan persoonlijk, één op één en in groepen. Maar ook in (social) media en op allerlei digitale platformen (waaronder hoogsensitievemannen.nl de belangrijkste is). Dus dit punt krijgt een hele dikke ☑ check!
Niet schamen
Dit punt staat ook wel in relatie tot Niet te veel van anderen aantrekken.
Wat ik veel hoor is dat het niet schamen bij veel mensen eigenlijk automatisch groeit bij het ouder worden. Je hoort misschien minder bij sociale groepen, ondervindt minder sociale druk. Die kan namelijk veel schaamte veroorzaken. Als die druk wegvalt, is die schaamte eigenlijk ook niet meer nodig. En die schaamte breng je dan misschien over naar je kinderen die zich schamen voor het onbeschaamde gedrag van hun ouders. Ja, ook hier een ☑ check!
Lekker in mijn vel zitten
Ik kan niet zeggen dat ik 100% gelukkig ben. Er is altijd wel iets niet ideaal. Ik denk ook niet dat dat bestaat. Maar ik zit zeker goed in mijn vel, ik ben tevreden met wie ik ben, en waar ik sta (hoewel ik altijd meer wil, ambitie is me niet vreemd).
Ik heb wel eens dagen dat ik wat depri ben. Gelukkig staan daar veel meer dagen tegenover dat ik happy ben. In het verleden mocht ik eigenlijk ook niet depri zijn van mezelf. Ik stond mezelf niet toe om verdrietig te zijn. Dat werkte alleen averechts, want zo kon dat gevoel dagen blijven hangen. Nu weet ik dat ik zo’n gevoel mag accepteren en doorleven. Dan is het even vervelend, maar daarna is het ook weer weg. En hoort het er ook gewoon bij. Want soms even een beetje depri is helemaal niet erg. En inspireert soms ook juist tot het maken van een gedicht of iets dergelijks. Het begint eentonig te worden, maar alweer een ☑ check!
Lichamelijk fit/goed voelen
Zeventien jaar geleden was ik net een jaar of twee gestopt met roken. Maar ik voelde me daarna fysiek niet echt beter daardoor. Ik was niet echt een sporter, af en toe deed ik aan hardlopen. We hadden een hond en daarmee ging ik wel regelmatig wandelen, zodat ik wel wat beweging kreeg, naast mijn kantoorbaan. Maar ik voelde me toch fysiek niet altijd goed. Ik had soms last van duizelingen. En soms had ik bepaalde zwaktes, zeker zo tegen het eind van de middag. Wanneer het bijna tijd werd om te eten. Ik dronk veel koffie en pas na jaren kwam ik er achter dat ik daar eigenlijk niet zo goed tegen kon. Tegen de cafeïne dus. Zozeer zelfs, dat ik er goed ziek van kon worden. Toen ik dat doorkreeg, stopte ik met koffie, en ging over naar thee, en soms cafeïnevrije koffie. Die omslag heeft me fysiek veel gebracht.
Ook het wandelen heeft me geholpen me beter te voelen. Ik wandelde altijd wel, maar ik deed het de laatste jaren steeds meer. Omdat ik ondertussen wandelcoach ben geworden, maar ook omdat wandelen in de natuur gewoon erg goed werkt tegen overprikkeling. Nu probeer ik elke dag wel een uur te wandelen.
Twee jaar geleden kreeg ik opeens last van een galsteen. Dat was een ontzettend pijnlijke ervaring en daarna moest ik een goede week bijkomen van de pijn. In de loop der jaren was ik ook iets aangekomen en in die ene week was ik een paar kilo afgevallen. Ik bedacht me dat mijn voedingspatroon wellicht niet helemaal goed was en besloot om drastisch te minderen met suiker. Geen koekje meer bij de (decaf) koffie, geen tussendoortjes, behalve groente of fruit. En dat werkte goed voor mij. Ook had ik veel minder last van de middagdip, die hakte er niet meer zo in.
Ik ben geen sporter. Dat vind ik gewoon eigenlijk niet leuk. Ach een keer op z’n tijd tafeltennis of badminton, oké. Maar dan houdt het ook al snel op. Door het wandelen, en ook het werk in onze tuin, blijf ik fit. Ik voel me nu een heel stuk fitter dan toen ik 40, 30 of zelfs 20 was. En dat zit hem echt in leefstijl. Dus hier ook een hele dikke ☑ check!
Sneller dingen doen
Ik ben vaak afwachtend, dat zit in m’n aard en veel hoogsensitieve mensen hebben dat. We maken vaak analyses voordat we aan iets beginnen. Wikken en wegen de risico’s. Dat is mooi en nuttig. Maar weerhoudt ons er soms ook van om dingen te doen. Omdat we er op dat moment niet uitkomen, blijft het soms liggen tot Sint-juttemis.
We denken vaak dat we rationele beslissingen nemen. Maar toch is dat vaak niet het geval, omdat het gekleurd is door een bepaald perspectief. Met die wetenschap in mijn achterhoofd ben ik steeds vaker die rationele beslissingen gaan loslaten en meer op gevoel gaan vertrouwen. Vaak weet je intuïtie beter dan je ratio wat je nodig hebt, is ondertussen mijn ervaring.
Dat heeft ertoe bijgedragen dat ik sneller dingen doe. Minder afwachtend. Zo ben ik een tijd terug begonnen met zangles. Dat voelde gewoon goed, dus dat moest. Ik ga makkelijker iets creëren. Ik schrijf nu sneller een stuk, een artikel of een gedicht. En dat hoeft van tevoren niet helemaal uitgedacht, maar ontstaat in het moment. De stap om überhaupt dingen te doen, te ondernemen, of te maken is dan een stuk kleiner. Dus zeker ook bij dit item weer een ☑ check!
Ben ik nu dan wie ik wil zijn? Ben ik nu mijn ideale ik?
Met alle ☑ checks zou je denken dat ik mijn ideale ik wel bereikt heb. En ik moet zeggen, ik ben een heel eind. Maar het ‘vervelende’ is dat wanneer je groeit, je steeds nieuwe dingen leert en ziet. Die je zou willen ontwikkelen. Dat is natuurlijk ook ambitie. Maar ook echt gekoppeld aan de wil en de drive om te groeien. Want dat is ook iets wat eigenlijk alle HSP wel herkennen. Een grote drive om te groeien. Die drive maakt je wel tot een beter mens, maar heeft ook als ‘vervelende’ kant, dat het nooit ‘klaar’ is. Daarover meer in een volgend stuk.
