Dit is een wat ander artikel dan dat je misschien van me gewend bent. Het gaat namelijk niet direct over hoogsensitiviteit. Het is een meer reflecterend artikel. Maar, zoals je misschien weet, wij HSP zijn goed in reflecteren, dus het begrip HSP is bij mij nooit ver weg :). Dit artikel – of column, zo je wilt – schreef ik naar aanleiding van alle negativiteit die – met name in de media – lijkt te bestaan over de toekomst. Dingen als oorlog, radicalisering, klimaatverandering en wat al niet meer.
Geloof
Als je gelooft, kun je daar veel steun aan vinden voor de toekomst. Punt. Geloven is persoonlijk, en ieder is vrij om te geloven, of niet. Dat vind ik zelf een heel mooi iets. Dat die vrijheid er is (in veel landen) om die keuze te maken.
Van huis uit ben ik katholiek, en de eerste keer dat ik in de kerk kwam (na mijn doop, maar daar weet ik niets meer van..) was op mijn 6e verjaardag, dat was op een zondag en de kerk was mooi versierd en er waren gezangen. Dat was een mooie binnenkomer, het was ook toevallig een 1e communiedienst, dus extra feestelijk. Ik dacht dat ze het speciaal voor mij zo mooi versierd hadden! De volgende keren was het minder feestelijk dus en duurde zo’n dienst erg lang. Toen ik ouder was, moest ik naar de kerk en wilde ik eigenlijk liever niet. Het was vaak saai en duurde lang. Toen ik veertien was rebelleerde ik door niet meer te gaan en dat was dat. Toch heb ik altijd een ambivalent gevoel tegenover het geloof gehouden. En geloofde ik nu wel of niet? Later las ik Nietzsche en was ik ver van een geloof. Weer iets later verdiepte ik me in spiritualiteit, non-dualisme, gnostiek en dat soort dingen. Maar geloofde ik nu? Geloof ik nu? Ik zie mezelf als een agnosticus: ik weet het niet. En ik denk ook niet dat dat erg is. Ik weet ook niet of er een hiernamaals is. Ik zou het wel jammer vinden als na de dood iemand helemaal verdwenen is. Al de dingen die je in je leerzaam geleerd hebt, poef, helemaal weg.
Veel HSP hebben ook iets met geloof. Door de manier hoe onze hersenen werken, is er vaak een hang naar spiritualiteit of religie. Niet altijd, maar relatief vaak. We hebben behoefte aan diepgang, we willen graag dingen weten. Dan kom je al snel bij filosofische én theologische vragen.
Voor mezelf sta ik er nu zo in dat ik het niet weet, maar dat dat oké is. Of ik nu wel of niet geloof, ik wil mijn leven leiden door het goede te doen. Door eerst in mezelf te geloven en mezelf waarderen om wie ik ben. En vervolgens er te zijn voor andere mensen, en andere mensen te helpen. Dat is denk ik de kern van wat belangrijk is in het leven.
Hoop
Ik las in de Volkskrant een artikel over Pieter Post (betaalmuur). Een wiskunde-leraar uit Arnhem die af en toe een brief schrijft naar die krant. Omdat hij vindt dat in de krant er een te grote negativiteit heerst. In dat lezenswaardige interview gaat hij in op perspectief. Dat het vaak een kwestie is van perspectief hoe je naar de dingen kijkt, dat dat vaak te negatief gericht is. En we de dingen die wel goed gaan, vergeten. Dat klopt, dit is bijvoorbeeld ook een bekend fenomeen uit de psychologie, dat we ons focussen op wat er niet goed is. Maar dat dingen die goed gaan, dat is normaal, dus dat nemen we niet mee in onze beoordeling. We hebben dan alleen oog voor het negatieve.
En dat is ook hoe de media vaak werken, juist de opvallende zaken worden belicht. En dan de opvallend negatieve zaken. Wij HSP hebben daar toch vaak wat meer moeite mee dan niet-HSP. Nieuws kan bij ons enorm binnenkomen. Ik ken veel HSP die geen nieuws meer tot zich nemen. Zelf kijk ik al een hele tijd geen journaals meer, die beelden komen vaak te heftig binnen. Ik lees wel veel nieuws, via o.a. de NU.nl app. Want ik blijf zelf wel graag op de hoogte van ontwikkelingen in Nederland en in de wereld. En ja, ik maak me soms ook zorgen.
Maar toch heb ik hoop. Want het gaat gewoon heel goed met Nederland, ook al lijkt dat niet zo het geval. Er gaat echt heel veel goed, ook al zijn we er nog lang niet. En gebeuren er nare dingen. Want die zullen ook altijd blijven gebeuren, zo is het leven.
Op Kerstavond heb ik in onze plaatselijke kerk (niet katholiek, maar Ned. Hervormd) een dienst bijwoord, die geleid werd door Ds. De Hoop. Ik denk dat een veel mooiere naam als dominee je niet kunt hebben. De mediatie (of preek in het katholicisme), ging over het duister, dat er altijd licht is, zoals er mensen zijn. Het licht in mensen doet het duister verdwijnen.
Liefde
Het christendom zegt: Jezus is liefde. Dit was in wezen de kern van het christendom, toch zie ik dat niet altijd terug in het christendom en met name in het katholicisme waar het vaker om uiterlijkheden en tradities gaat. Over de figuur van Jezus is veel bekend, maar ook veel onbekend. De dingen die in de canonieke bijbel staan, worden vaak wel betwist. Duidelijk is wel dat er een historische figuur bestaan heeft. Naast de canonieke bijbelteksten zijn er ook apocriefe bijbelteksten. Dat zijn teksten die niet officieel zijn toegekend, niet tot de canon behoren.
In 1945 zijn er bij Nag Hammadi kruiken gevonden met veel van zulke apocriefe teksten. Het zijn gnostische teksten en één van deze is het Evangelie van Thomas. Hier wordt op een andere manier naar Jezus gekeken, er is een wat andere interpretatie van zijn leer. Een iets ander perspectief dus. Ik vind het reuze interessant. Maar kern is wel dat de liefde centraal staat. Maar dat dat ook de liefde is voor jezelf, en je eigen ontwikkeling. Er wordt gezegd dat je vast kunt zitten in het beeld dat je is opgelegd door de buitenwereld en dat je je daaruit moet bevrijden. Dat je als het ware opstaat uit de dood, door te worden wie je echt bent. In plaats van te blijven hangen in dat beeld, dat niet jij is. Het Evangelie van Thomas is beschikbaar in een Nederlandse vertaling van Bram Moerland, met een heldere uitleg van de verschillende teksten. En raad ik je van harte aan.
De ontdekking dat ik hoogsensitief ben, leverde mij heel veel zelfkennis op. Maar ook zelfwaardering en zelfliefde. Ik denk dat zeker wij, hoogsensitieve mannen, een taak hebben in deze wereld. We zijn goed in analyseren, evalueren, reflecteren. Maar we zijn ook goed in verstoppen. Zo gewend geraakt om ons niet te uiten. Nee, niet iedereen, maar wel veel. We kunnen meer laten zien, meer zeggen wat wij ervan vinden, met veel subtiliteiten en gevoel. We mogen meer zachtheid brengen in deze wereld. En dat begint bij onszelf!
Mooi artikel Arnold. Fijn dat je aandacht geeft aan positiviteit en liefde.
Hallo Arnold (of Nollie maar misschien is dat voor intimi )
Mooi artikel! Aan het lijstje negativiteit kan wat mij betreft polarisatie worden toegevoegd. Mensen worden tegen elkaar gezet, vrouwen-mannen, witten (of blanken)-mensen van kleur, haves-have nots, links-rechts enz. Het zwart-wit denken regeert, als je ergens niet vóór bent, ben je dus automatisch tegen. De nuance ontbreekt. En niet alleen mannen dragen daaraan bij. Althans, in diverse media (die bijdragen aan het discourse). Irl valt het gelukkig wel mee, ik zie ook veel mooie en ontroerende dingen voorbij komen (ook in diverse media btw).
Bedankt voor de tip Het Evangelie van Thomas! Staat op m’n boekenlijst.
Zelf ben ik religieus-neutraal en niet-kerks opgevoed Daarmee bedoel ik dat de ene religie niet meer of minder was/is dan de andere. We hadden ook de Kinderbijbel in huis en als kind las ik deze graag, mooie verhalen (je bent daar gevoelig voor of niet, denk ik). En we keken ook wel eens naar programma’s van de EO maar dat vond ik net iets te, zo netjes ook en vroom misschien wel. Satire als De Positivo’s van Van Kooten en De Bie zullen daar ook aan bijgedragen hebben
Via mijn vrouw maakte ik kennis met het Apostolisch Genootschap (vrijzinnig, minder dogmatisch en de mens centraal – maar ook niet perfect want het blijft mensenwerk). Na een aantal jaren getwijfeld te hebben, doet-ie-het of doet-ie-het-niet, en ik was toch ook seculier (?), toegetreden (geconformeerd zoals dat toen heette). Het voelde als een warm bad en voor het eerst in mijn leven hoorde ik ‘ergens’ bij. Ja, ik was ook lid van een voetbalvereniging en sportschool maar dat was iets anders.
Dat ik vijftien jaar later het lidmaatschap opzegde is weer een ander verhaal (en kan daar ook wel een boek over schrijven).
Wilde dat toch even kwijt. En ik vraag mij af hoe onze taak in de wereld, als hoogsensitieve mannen, concreet vorm kan worden gegeven. Om dat handen en voeten te geven.
Hoedanook, keep up the good work & take care. Moedig voorwaarts!
Groeten, R.
Haha, ja Nollie idd 🙂
Ja, geloof en twijfel hoort denk ik echt bij ons als HSP. Wat je van huis uit meekrijgt is natuurlijk heel bepalend, ook al ga je in latere fases meer op zoek, ga je kijken buiten je kader.