Iets wat me vaak opvalt bij HSP (hoogsensitief persoon) is de intrinsieke behoefte aan groei. Intussen ken ik heel veel HSP en dit is iets wat heel veel HSP gemeen hebben. Want ze zeggen vaak: ik voel de behoefte om te groeien. Waar komt dat nu vandaan, die behoefte? Hoe zit dat dan precies? In dit artikel ga ik dit verkennend onderzoeken.
HSP talenten
Die behoefte aan groei raakt aan een aantal talenten van HSP. Bijvoorbeeld, nieuwsgierig zijn, leergierig zijn. De wens om te willen leren is essentieel in het groeiproces. Openstaan voor nieuwe dingen. Ook een belangrijk talent is zelfreflectie. We denken veel na over ons eigen gedrag, gevoelens en gedachten, zo krijgen we zelfinzicht. En dat is natuurlijk essentieel voor groei!
En ik denk dat dat wel in relatie staat met elkaar. Dat die behoefte aan groei, deze talenten stimuleren. En vice versa. De behoefte om te willen groeien is een sterke motivator.
Spirituele groei
Soms is die groei spiritueel. Spiritualiteit is de persoonlijke zoektocht naar betekenis, doel en verbondenheid met iets groters dan onszelf. Het omvat vaak het verkennen van existentiële vragen, innerlijke groei, en het ervaren van een diepere dimensie van het bestaan. Veel HSP omschrijven zichzelf als spiritueel, hoe ze dat dan ook maar interpreteren.
Zelf ken ik ook de behoefte aan spiritualiteit. Om een beter mens te worden. Om te ontdekken hoe de wereld in elkaar steekt, waarom de dingen zijn zoals ze zijn. En heb ik hier mijn eigen pad bewandeld. Ik ben van huis uit katholiek, maar dat heb ik in mijn tienerjaren al losgelaten. Via het nihilisme van Nietzsche en het agnosticisme naar de gnostiek en het non-dualisme. En daar zweef ik nu nog steeds tussen: het niet weten en het weten, het agnosticisme en de gnostiek. Want helemaal niet geloven in iets, het atheïsme, gaat me te ver. Ik vind het zonde, dat wanneer je zoveel wijsheid hebt opgedaan in je leven, dat het dan helemaal stopt aan het eind van je leven. Maar dat is persoonlijk en dat mag ieder voor zich bepalen, en dat is oké 🙂
Wijsheid
Want naast die behoefte aan groei, valt me ook op dat veel HSP een bepaalde wijsheid hebben. Dat ze vaak wijzer zijn dan leeftijdgenoten. Het is natuurlijk niet vreemd dat wanneer je sterk de behoefte voelt om te groeien, dat je een zekere mate van wijsheid “opdoet”. En die wijsheid heeft ook te maken met die empathie. Dat je als mens echt kijkt naar een ander. Dat je probeert door het masker heen te kijken. Dat in combinatie met de behoefte om te willen leren en groeien geeft een soort wijsheid.
Ik wil niet zeggen dat ik zo wijs ben of was. Zeker niet, vaak ben ik ook heel naïef. Maar toen ik jong was, voelde ik me altijd wel ouder dan leeftijdgenoten. Omdat ik vaak dieper ging dan een ander. Nu ik de vijftig gepasseerd ben, voel ik me eindelijk wel passend bij de leeftijd die ik heb.
Vanwaar die behoefte aan groei
Ja, waar komt die behoefte dan vandaan? Ik denk dat het ingebakken zit in HSP, en dat dat gedurende millennia zo gevormd is. Omdat wij in jager/verzamelaars samenlevingen vaak een soort mentor rol hadden. HSP waren vaak medicijnmannen of -vrouwen. HSP waren priesters of vervulden zo’n soort rol. Daarnaast moesten we ook oplossingen voor problemen bedenken, onze creativiteit werd vaak op de proef gesteld. We waren niet de krijgers die gingen vechten, of uit jagen gingen. Tuurlijk deden we dat ook wel, maar onze grote kracht lag en ligt ergens anders.
Dus in die oude samenlevingen was er behoefte aan mensen die meer zagen dan een ander. Die creatief waren en een grotere mate van wijsheid hadden, om belangrijke beslissingen te maken. Om mensen soms ook beter te maken.
Vandaar die behoefte.
Wanneer stopt het?
Je kunt ervan verzekerd zijn, dat die behoefte om te groeien nooit stopt. Pas op je sterfbed houdt het op. En ik snap dat dat soms frustrerend kan zijn. Want als je alweer een nieuwe cursus of opleiding begint, of iets nieuws begint. Dat je soms moe wordt van jezelf. Maar weet dan dat het iets is dat bij je hoort. Het zit ingebakken.
En andersom, soms lijkt het ook of je stilstaat, dat je niet vooruitkomt, terwijl je wil groeien, vooruit wil. Vergeet dan niet, dat je zelfs dan ook groeit, maar dat het alleen lijkt of je stilstaat. Want echte stilstand bestaat niet. Je bent dan als een boom of plant in de winter, die zich voorbereidt op de lente.
